W poniższym artykule wyjaśniamy, jaka norma reguluje tynki gipsowe oraz inne.
Podczas odbioru tynków korzystamy z konkretnych norm budowlanych, jakimi są w przypadku tynków gipsowych PN-B-10110:2005, a innych tynków np. cementowo-wapiennych PN-B-70/B-10100. W związku z koniecznością znajomości tych norm najlepiej, aby tynki były odbierane przez specjalistów, którzy posiadają odpowiednią wiedzę, pozwalającą na poprawne zweryfikowanie położenia tynków. Taka weryfikacja najczęściej wykonywana jest podczas odbioru technicznego mieszkania lub domu, w momencie gdy sprawdzamy całe mieszkanie. Wszelkie nieprawidłowości muszą zostać zawarte w protokole odbioru, aby deweloper mógł je skorygować.
Normy regulują nam kwestie dotyczące tego, jak powinny być kładzione tynki, jak powinny wyglądać, w jaki sposób powinny być sprawdzane, ale również to, jakie mamy dopuszczalne odchyłki. Podczas odbioru musimy przede wszystkim sprawdzić jaki rodzaj tynków został położony i czy jest on zgodny ze standardem wykończenia lokalu, który zazwyczaj jest załącznikiem do umowy deweloperskiej lub prospektu informacyjnego. Ta wiedza jest bardzo ważna, ponieważ istnieje wiele rodzajów tynku, wiele odmian, które są w różny sposób nakładane oraz odbierane, dlatego, aby móc prawidłowo sprawdzić tynk, musimy na początku zweryfikować jego rodzaj. Najczęściej w mieszkaniach stosowane są tynki gipsowe.
Gdy sprawdzamy tynki wewnętrzne, będziemy potrzebowali odpowiednich narzędzi tj. łata kontrolna czy szczelinomierz. Podczas takiego odbioru sprawdzamy przede wszystkim barwę tynku, która powinna być jednolita, sprawdzamy również strukturę tynku, czy nie jest chropowata, czy nie zawiera pęknięć, zarysowań, żadnych ciał obcych. Sprawdzamy także przyczepność tynku poprzez lekkie ostukiwanie oraz musimy zweryfikować grubość tynku, która powinna być nie mniejsza niż 2 mm.
Dopuszczalne odchyłki na tynkach gipsowych prezentują się następująco: